Ten półwysep w kształcie serca, zanurzony głęboko w czystych, błękitnych wodach Adriatyku, to ukryty ogród piękna, brama do słonecznego i ciepłego regionu śródziemnomorskiego.

Nie wahaj się jej otworzyć, a wymarzony wypoczynek stanie się realny. Ten gościnny region o wyjątkowej kulturze na tak niewielkiej powi-erzchni w cudowny sposób łączy bogactwo różnorodności. Z jednej strony krystalicznie czyste morze, zatoki i porty, wesołe łodzie rybackie i rozgrzane kamienne uliczki oddają prawdziwy śródziemnomorski urok, z drugiej – czarująca kraina z malowniczymi, średniowiecznymi mias-teczkami na wzgórzach w wewnętrznej części istryjskiego półwyspu tchnie spokojem i łagodnością, a krajobrazy nieodparcie przywodzą na myśl najpiękniejsze zakątki Toskanii czy Prowansji.

Podążaj uważnie tymi tajemniczymi uliczkami, prowadzącymi od masywnych bram miejskich aż do kamiennych ław w miejskich lożach. Później wstąp do kościółka na głównym placu i wejdź na dzwonnicę, z której Istria objawi się na moment z całkiem nowej perspektywy.

Mimo, że te średniowieczne miasteczka wydają się bliźniaczo do siebie podobne, każde z nich stanowi prawdziwy unikat. Dlatego bądź ciekawy! Przyjrzyj się bramom, herbom, oglądaj pałace, wejdź do wnętrz kościółków i odpocznij w chłodzie kapliczek. Tutaj zrozumiesz lu-dowe podania o pracowitych rusałkach, które nocą budują i odnawiają ściany i o strzygach, które przynoszą nieszczęście. A jeśli spotkasz jakiegoś przechodnia, po prostu zatrzymaj go i zapytaj o wszystko, co tylko przyjdzie Ci na myśl. Ludzie tu są bardzo życzliwi i zawsze chętnie opowiedzą o Istrii — krainie, w której nawet największe odmienności współistnieją w zgodzie i harmonii, szczycąc się swoją otwartością.

Spójrz na wyjątkowe skrzyżowanie cywilizacji, których kulturowe arboretum przez wieki tworzyli Histrowie, Celtowie, Rzymianie, Bi-zantyjczycy, Słowianie, Rzeczpospolita Wenecka, Cesarstwo Austrowęgierskie, a szybko odkryjesz, w czym tkwi sekret niezwykłości Istrii. Pamiętasz mit o Argonautach? Podążający bezskutecznie za Jazonem i skradzionym złotym runem mieszkańcy Kolchidy po dotarciu do brzegów Istrii, nie chcieli już wracać do swojej ojczyzny. Jest w niej coś magicznego, coś, czego nie spotyka się w żadnym innym miejscu re-gionu śródziemnomorskiego.

Gdzie, jeśli nie tutaj znajdziecie miasto, które tak jak Rzym leży na siedmiu wzgórzach i pyszni się sławnym Amfiteatrem? Na jednym z tych wzgórz pewien strudzony węgierski król zapragnął zamienić swoje piękne szaty na zgrzebny habit zakonny i umrzeć w świętości, a nieśmiertelny Dante, zainspirowany krajobrazem, tworzył tu wersy swojej Boskiej Komedii. To Pula — największy ośrodek miejski, żywe serce Półwyspu o historii liczącej 3 000 lat, jedyne miejsce w basenie Morza Śródziemnego, które może się poszczycić tak imponującą różnorod-nością dziedzictwa kulturowego. Jej nazwa, tak jak i imię dane Półwyspowi, na którym powstała, nie bez powodu zostały zapisane w rodzaju żeńskim. Niezwykła Istria to od dawna znana czarodziejka o stu twarzach, która już od tysiącleci uwodzą przybyszy. Kto choć raz wpadnie w jej sidła, ten zapragnie na zawsze tu powracać!